Geplaatst op

Het groot onderhoud aan de flats in Kanaleneiland-Zuid ligt goed op schema. We vroegen een aantal bewoners: bent u blij met het eindresultaat? En hoe kijkt u terug op het groot onderhoud? Lindy Fluit neemt ons mee in haar ervaring.

“Zes weken mijn huis uit huis, dat vond ik best een ding. Waar zou ik terechtkomen? Zouden mijn spullen veilig zijn? Gelukkig werd ik snel gerustgesteld. Ik kreeg een fijne logeerwoning aan de Rooseveltlaan, met een mooi uitzicht op het Amsterdam-Rijnkanaal. Alles was netjes geregeld. Toen het slot van de berging niet werkte, werd dat nog dezelfde dag opgelost. Toch blijft het een beetje kamperen, vind ik. Je hebt zes weken je eigen spullen niet bij de hand. Vooraf mocht ik meedenken over de verbouwing. In de klankbordgroep hadden we het over dingen als de kleur van de portiektegels. Ik stelde blauwgrijs voor, die kleur ziet er chic en rustig uit. Gelukkig waren de anderen het met me eens.

Ik ben blij met het eindresultaat. Mijn huis is een stuk comfortabeler geworden. Ik heb een mooie nieuwe keuken en badkamer, een thermostaatkraan en een voordeur die veel minder tocht. Het is wel zonde dat de binnendeuren niet zijn vervangen, die sluiten nog steeds niet goed. En in het trappenhuis is alles aangepakt, behalve de trapleuning. Dat vind ik jammer, zo’n bezuiniging. Verder had ik graag meer uitleg gekregen over de hybride warmtepomp. Ik hoorde pas later dat je de temperatuur beter niet te veel kunt laten schommelen. Terwijl ik hem ‘s nachts altijd op 16 graden zet. Laatst liep ik langs de laatste flat in mijn straat die nu wordt verbouwd. Toen dacht ik maar één ding: wat ben ik blij dat het bij mij klaar is."

Deel dit Verhaal

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.