Geplaatst op

Het groot onderhoud aan de flats in Kanaleneiland-Zuid ligt goed op schema. We vroegen een aantal bewoners: bent u blij met het eindresultaat? En hoe kijkt u terug op het groot onderhoud? Anneke Teunissen neemt ons mee in haar ervaring.

“Als ik terugkijk, was het groot onderhoud van onze flat een heel avontuur. Maar ik ben er goed doorheen gekomen. Vooral het leeghalen van mijn huis vond ik een flinke klus. Boeken, serviesgoed: alles moest in dozen. Zelfs de berging moest leeg. De meubels moesten naar één kant van het huis, afgedekt met plastic. Gelukkig stonden familie en vrienden klaar om me te helpen. In de logeerwoning was alles prima geregeld. Alles wat ik nodig had, was er. En toen ik een stoffer en blik miste, mocht ik die gewoon kopen van begeleidster Ellen van Panhuis. In januari kwam ik weer terug in mijn vernieuwde woning. Met nieuwe puien met draaikiepramen en ventilatieroosters, een nieuwe badkamer, wc en brandveilige voordeur. Dankzij de isolatie is het huis nu veel beter verwarmd en de nieuwe sloten voelen veilig – ik hoor nooit meer iets over inbraken in de flat. Ook de mechanische ventilatie is fijn. Wel jammer dat we niet op inductie konden gaan koken. En dat de warmwatervoorziening nog via een gasgeiser is. Van het gas af, dat is toch de toekomst.

Als ik bij de flat kom aanlopen, word ik ook blij van de buitenkant. Mooie balkonhekken, strak stucwerk en een frisse entree. Ook de hal is helemaal opgeknapt, alleen aan de trappen zelf is jammer genoeg niks gedaan. Ik woon bijna 25 jaar in deze flat, maar hij voelt weer als nieuw.”

Deel dit Verhaal

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.