Geplaatst op

Het groot onderhoud aan de flats in Kanaleneiland-Zuid ligt goed op schema. We vroegen een aantal bewoners: bent u blij met het eindresultaat? En hoe kijkt u terug op het groot onderhoud? Wil Brand neemt ons mee in haar ervaring.

“Mijn man en ik waren blij toen onze flat aan de beurt was voor groot onderhoud. Het was hard nodig: in de kleine slaapkamer en de badkamer zat bijvoorbeeld schimmel. Doordat ik me aansloot bij de klankbordgroep, kon ik meedenken en bleef ik op de hoogte van alle plannen. Er werd gesproken over een grotere keuken en badkamer, waarbij je een deel van het balkon moest inleveren. Dat leek me wel wat, jammer dat dit toch niet doorging. De tijdelijke verhuizing naar de logeerwoning vond ik spannend. Gelukkig was daar de buurtpastor: een warme, betrokken man met wie ik fijne gesprekken voerde. Dat gaf rust. Heel fijn dat Bo-Ex hem bij het groot onderhoud had betrokken. We kregen een logeerwoning op een rustig plekje, precies wat ik had gevraagd. Door de bouwvak moesten we wat langer blijven, maar dat was geen enkel probleem voor ons. De vernieuwde woning is echt genieten. De lichtere keuken, het toilet en de mooie badkamer: het is allemaal een enorme verbetering. Het balkon met glasplaten maakt het helemaal af. De opbrengst van de zonnepanelen valt nog wel wat tegen, waarschijnlijk door het sombere weer. En de warmte lijkt snel te verdwijnen als de verwarming uitgaat – iets waar meer buren over klagen. Misschien ga ik zo’n warmtemeting aanvragen. Maar het is vooral fijn om weer thuis te zijn. We hebben nieuwe meubels, vloeren en gordijnen gekocht. Ons huis is als nieuw, we kunnen er weer járen tegen.”

Deel dit Verhaal

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.