Marcel was begrafenisondernemer. Loek werkte als chef werkplaats bij een internationaal transportbedrijf. Nu zijn ze met pensioen. Maar sinds mei zijn ze toch weer aan het werk, als vrijwilliger.

Waarom hebben jullie je aangemeld als ambassadeur?

Loek: "Ik woon hier sinds 1972 en heb de wijk zien veranderen. Als ik kan helpen de problemen op te lossen, doe ik dat graag."
Marcel: "Toen ik zes jaar geleden met mijn vrouw van De Meern naar Overvecht verhuisde, schrokken we van de troep op straat en de manier waarop bewoners met elkaar omgaan. Straten worden gebruikt als racebaan. Je kunt hier nergens veilig oversteken. In de afgelopen vijf jaar zijn hier vijf doden gevallen. Dat kan zo niet langer."

Wat zijn de reacties van bewoners?

Marcel: "We krijgen regelmatig complimenten van bewoners, dat is leuk. Maar we worden ook wel eens uitgescholden hoor."

Wat krijgen jullie voor opleiding?

Marcel: "We hebben een training gehad. Hoe ga je met mensen om? Wat mag wel, wat niet? Hoe zit het met privacy? Hoe zorg je voor je eigen veiligheid?"
Loek: "Aan het eind hebben we een soort eed afgelegd."
Marcel – nadat hij in zijn tas is gedoken: "Kijk, dit is het trainingsboek met alle regels en tips. Dan kunnen we het thuis nog eens nalezen."

Met welke zaken kunnen mensen wel en juist niet bij jullie terecht?

Loek: "Mensen kunnen ons aanspreken op alles wat met netheid en veiligheid in de wijk te maken heeft. Kapotte lampen, sloten of brievenbussen. Vuil naast de containers of afgedankte fietsen die weg staan te roesten. Je herkent ons aan de blauwe jassen met ‘Buurtambassadeur’ erop."
Marcel: "Op criminele activiteiten zoals drugshandel stappen we niet zelf af. Dat is een zaak voor de politie."
Loek: "Bij burenruzies vertellen we waar mensen hulp kunnen krijgen. We bemiddelen zelf niet."