Geplaatst op

De positieve Sjaak Wolken is 96 jaar. Hij woont sinds februari 2023 in Hof van Transwijk. Het bevalt hem heel goed. “Ik heb elke dag vakantie.” Tijd voor een kijkje in dit seniorencomplex.

Het is iets na 10.00 uur. Op de begane grond van Hof van Transwijk klinkt een gezellig geroezemoes. Het is koffietijd en veel bewoners ontmoeten elkaar hier elke ochtend. Sjaak Wolken drinkt liever koffie in zijn eigen appartement op de tiende verdieping. Tussen zijn eigen spulletjes uit Indonesië – Sjaak is oorlogsveteraan – zit hij in zijn favoriete stoel. Met uitzicht op de stad, de Domtoren in de verte. “Ik woon hier nu bijna twee jaar. Ik vind het hier heerlijk. Ik heb alles wat ik nodig heb, maar woon nog steeds zelfstandig.”

De verhuizing
Zo ontspannen als Sjaak hier zit, was het niet altijd. Vóór de verhuizing woonde Sjaak in een appartementencomplex zonder lift. Dat had vervelende gevolgen. “Ik keek de hele dag Netflix en kwam niet meer buiten. Ik zag bijna geen andere mensen.” Gelukkig was Sjaak niet helemaal alleen. Vriend en mantelzorger Hennie kwam geregeld langs. Die bezoekjes waren een feestje. “Af en toe nam Hennie me mee naar zijn huis. Hij woont ook in Hof van Transwijk. Wat ik zag beviel me. Hier wilde ik wel wonen. Hennie heeft toen alles in gang gezet om mij hier ook naartoe te krijgen.”

Je eigen was doen
Een belangrijke wens voor Sjaak was zijn zelfstandigheid. Vanwege zijn gezondheid kon hij een zorgwoning krijgen. “Toch wilde ik het liefst een gewone huurwoning. Ik doe alles graag zelf: m’n eigen wasjes, strijkgoed, eitje bakken. Daarom hebben we goede afspraken gemaakt over wat de verzorging wel en niet doet. Een keer per maand wel de bloeddruk checken bijvoorbeeld. Verder komt er iemand langs om schoon te maken. Ook krijg ik de boodschappen bezorgd.” Lachend voegt hij toe: “Een fles port bezorgen ze helaas niet, maar die koop ik hier beneden in het winkeltje. Lekker af en toe genieten van een glaasje.”

Auto in de garage
Hof van Transwijk is een groot seniorencomplex met twee woontorens. Er zijn iets meer dan 90 huurwoningen en ongeveer 75 zorgwoningen. Allemaal door elkaar. De begane grond is de centrale plek. “Elke avond ga ik hier eten. Meestal zit ik bij dezelfde dames aan tafel. Heel gezellig. Maar je kunt beneden ook terecht voor fysiotherapie, de pedicure, een kerkdienst op zondag, én voor biljarten en kaarten. Ik ben al een tijdje lid van de biljartclub. Binnenkort heb ik mijn eerste echte les. En elke donderdag ga ik klaverjassen.”

Onderweg naar beneden ziet Sjaak de boodschappenservice. De dame die alles rondbrengt, herkent Sjaak direct. Ze vraagt of hij nog iets nodig heeft. Alleen een halfje bruin. Ze belooft het apart te leggen. Ook weer in orde. “Maar ik ga ook nog gewoon op pad hoor. Mijn auto staat hier in de garage. Iedere oudere verdient een woonplek als deze! Het is ideaal!"

Deel dit Verhaal

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.