Gijs helpt graag een handje

Geplaatst op

Hij is handig en vindt het heerlijk om bezig te zijn. Daarom helpt Gijs Noorlander (67) met plezier zijn buren als ze een klusje hebben.

Zijn huis ziet er tiptop uit. Geen wonder, want Gijs Noorlander is erg handig. Hij werkte vijftig jaar als loodgieter en timmerman bij de gemeente. Sinds zijn pensioen vindt hij het leuk om klusjes te doen. Niet alleen in zijn eigen huis, ook bij de buren in het wooncomplex aan de Kruisstraat. Daar woont hij sinds zes jaar met veel plezier. Klusjes De waterstanden van een buur doorgeven. En de buitenkraan afsluiten bij strenge vorst. "Buurtbeheerder Roderik is blij met me", lacht hij, "want soms hoeft Bo-Ex dan geen vakman te sturen. Maar ik klus vooral omdat ik het zelf leuk vind, ik ben graag bezig." Voor zijn hulp hoeft hij geen vergoeding te krijgen. "Ik red me wel. En als er iets is, staan mijn kinderen voor me klaar."

Gijs helpt graag een handje2
Gijs Noorlander

"Buurtbeheerder Roderik is blij met me, want soms hoeft Bo-Ex dan geen vakman te sturen."

Let een beetje op elkaar
Als lid van de bewonerscommissie probeert Gijs ook de buren in zijn complex bij elkaar te brengen. "Vóór corona organiseerden we vier keer per jaar een borrel in het atrium. Heel gezellig. Daar kregen we een leefbaarheidsbudget van Bo-Ex voor." Het liefst zou hij in elke nieuwsbrief van de bewonerscommissie een interviewtje met een buur plaatsen. "Zo leer je elkaar wat beter kennen. Dan kun je meer van elkaar hebben. Maar mochten we dat gaan doen, dan pas ná corona."

Veel mensen leven erg op zichzelf, vindt hij. Terwijl het goed is om elkaar een beetje in de gaten te houden. "Heb je iemand een tijdje niet gezien, ga dan eens kijken. Als ik nou op míjn buurman let, en mijn buurman let weer op zíjn buurvrouw – zo makkelijk kan het zijn."

Deel dit Verhaal

LinkedIn
Facebook
Email

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.