Een enthousiaste verbinder

Geplaatst op

Ze is weer terug op de plek waar ze haar jeugd doorbracht. Truus van Alfen (78) werd meteen gevraagd voor de bewonerscommissie in haar wooncomplex aan de Vrouwjuttenstraat. "Ik vind het leuk om samen iets voor elkaar te krijgen."

"Ik vind het nog steeds een heerlijke buurt, al is de sfeer wel anders dan vroeger. Toen speelden er de hele dag kinderen met elkaar op straat. Dat is nu minder." Truus heeft veel vrienden en vermaakt zich prima. Maar een goed contact met haar buren vindt ze ook belangrijk. "Laatst bijvoorbeeld was ik mijn huissleutel kwijt. Gelukkig was de buurvrouw thuis en had zij een sleutel voor me." Lachend: "Later vond ik mijn sleutel trouwens alsnog terug in mijn tas."

Truus van Alfen

"Als je je buren wilt leren kennen, is het slim om contact te zoeken. Toen ik hier kwam wonen, nodigde ik iedereen in het complex uit voor een borrel en een hapje."

Een enthousiaste verbinder2

Samen koffiedrinken
Als voorzitter van de bewonerscommissie denkt Truus mee over dingen die gedaan moeten worden. "Achter ons complex staat een kale muur. We willen de muur laten beschilderen of ’m laten begroeien met groen." Iedereen trekt taken naar zich toe die bij hem of haar passen. Dat is automatisch zo gegroeid, vertelt Truus. "Zo is een buurman heel goed in brieven schrijven. Een ander gaat af en toe langs bij buren voor een praatje. En ik ben degene die iedereen enthousiast maakt om dingen aan te pakken. Ik vind het nu eenmaal leuk om samen iets voor elkaar te krijgen. Zo stelde ik voor om eens per maand op zaterdagochtend samen koffie te drinken in de hal. Daar gaan we in het najaar mee beginnen. Dat is dé manier om je buren beter te leren kennen."

Ook meedoen?
Wilt u weten of er in uw complex een bewonerscommissie actief is of wilt u zich hiervoor aanmelden? Kijk dan op
www.boex.nl/overzicht-bewonerscommissies.

Deel dit Verhaal

LinkedIn
Facebook
Email

Overig nieuws

“Mijn nieuwe voortuin brengt me rust”

Anthony Senior heeft een huurwoning in Lunetten. Mét een voortuin. Daar lagen vooral tegels in. Maar dat is veranderd. Met hulp van stichting Straatboer.

"Hier voel ik me veilig"

Is dit echt mijn huis? Dat vraagt Peter Zabihianmiandoab (47) zich nog regelmatig af. Hij heeft jarenlang in asielzoekerscentra gewoond. Nu heeft hij zijn eigen appartement in Lombok. Daar is hij dolblij mee. Het groene papegaaitje Esther hipt uit haar kooitje. Ze fladdert even door de kamer en landt dan zachtjes op Peters schouder. “Ze houdt van gezelschap,” zegt Peter lachend, terwijl hij de vogel zachtjes aait. “’s Avonds komt ze vaak bij me op schoot zitten.” Peter Zabihianmiandoab kwam als vluchteling naar Nederland. Sinds dit jaar woont hij in zijn eigen appartement in Lombok. De muren zijn geschilderd in een warme terrakleur. De hoekbank nodigt uit om neer te ploffen en door de grote ramen valt zonlicht naar binnen. Op tafel staan schaaltjes met nootjes, fruit en andere lekkere hapjes. Ook liggen er boeken voor zijn Nederlandse les. Alles straalt gastvrijheid uit. “Ik vind het gezellig om mensen thuis te ontvangen,” zegt hij.